Voor leven op kleinsteedse schaal
Had ik helaas niet veel talent
Omdat je door de groepsmoraal
Meer onderdeel dan iemand bent
Dus trok ik naar de grote stad
En vierde onbekommerd feest
Zo was tenminste het begin
Maar nu ontbreekt me soms de zin
Dan vind ik het wel mooi geweest
En heb ik wel genoeg gehad
Wanneer ik strakjes licht dement
Zacht schuifelend de honderd haal
En aan de traagheid ben gewend
Ga ik terug naar Veenendaal
Veens sonnet 2
- Gegevens
- Geschreven door Otto van Gelder
Uit het archief
Vroeger
De laan waarin we woonden
had geen eind en geen begin,
en alles wat bestond lag daar
voor altijd tussenin.
We kenden elke tegel, alle bomen,
begroeven schatten in de grond.
In eenendertig stappen bij elkaar,
ons zakmes sloot een bloedverbond.
begroeven schatten in de grond.
In eenendertig stappen bij elkaar,
ons zakmes sloot een bloedverbond.
Kunnen we nog eens teruggaan,
al is het voor één dag?
Buiten spelen, of met de racebaan,
dat groot zijn eventjes vergeten.
al is het voor één dag?
Buiten spelen, of met de racebaan,
dat groot zijn eventjes vergeten.
En dan blijven voor het eten,
als het van je moeder mag.
als het van je moeder mag.
Reprise in het kader van de week van de poëzie, thema vriendschap.
Hier staat een ingesproken versie: