De humor maakte plaats voor lange tenen
We zijn al snel gekwetst tot op het bot
De deur naar ironie viel in het slot
De sleutel lijkt helaas voorgoed verdwenen
Om nog een keer te voelen hoe het was
Moet ik nu om te lachen aan het gas
Uit het archief
Bocht
Ik raakte onlangs van de weg, bewesten Belterwij
en niemand om te helpen, want er kwam geen hond voorbij,
toen zag ik even verderop een kleine boerderij,
dus ik er heen, dwars door het land van vers geploegde klei.
De boer was me ter wille. Wel haast vrolijk, heel niet zuur
hees hij zich in zijn bonkertje, we liepen naar de schuur,
de trekker werd gestart en na verloop van nog geen uur
zat ik weer als een ~Stirling Moss~ behendig aan het stuur.
Als dank bracht ik hem gisteren een mooie Chardonnay,
in alle rust gerijpt op ‘t vat vanaf tweeduizend twee.
Een prima jaar, naar het idee van menig sommelier,
dus meende ik: ~daar maak ik vast die boer gelukkig mee~.
Hij las het etiket en zei: ~Het is maar dat je ‘t weet,
de datum is verstreken, steek dat bocht maar in je reet˜.