wildcat
Pexels
 
Ze bleef tot aan haar laatste adem dame
met aangeboren zachtheid als talent
en vatte in het uiterste moment
haar leven in bedachtzaam zwijgen samen
 
Ze liet haar leegte na aan erfgenamen
en werd qua vorm niet langer prominent
nog altijd als aanwezigheid herkend
in stilte, in de luwte, achter ramen
 
Haar opvolger loopt verre van decent
de hele dag zijn krolsheid uit te kramen,
de kattenversie van een botte vent
 
voor wie zij in een doos met zeepreclame,
het bovengrondse leven al ontwend,
zich diep en plaatsvervangend ligt te schamen
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De vrouw van de clown




Ruim veertig jaar geen dag aan haar gedacht
(Haar zelfs, zo leek het wel, gewoon vergeten)
Merk ik hoe zij steeds in mij heeft gezeten
En al die tijd geduldig heeft gewacht.

Ik las de krant terwijl ik zat te eten
En zag haar naam, werd van mijn stuk gebracht
Want uit het niets kwam ik zo iets te weten
Wat leidde tot een korte jammerklacht.

Als kind heb ik ooit veel van haar gehouden.
Ze deed er in mijn jonge jaren toe,
Nog meer zelfs dan de clown met wie ze trouwde.

Ik lachte als hun liedje kwam en hoe
Totdat mijn aandacht op den duur verflauwde
Maar door haar dood denk ik aan Mamaloe