rodekater
Flickr.com
 
Er staat nog weinig leven op het spel
maar telkens in het zicht van de finale
weet hij nog ergens lucht vandaan te halen,
wat laatste resten adem voor herstel
 
Het middeleeuws vooruitzicht van de hel,
beproefd concept van schulden afbetalen,
is minder wreed dan in jezelf verdwalen
verloren in je veel te ruime vel
 
Van zijn bestaan, vernauwd tot ademnood
rest enkel nog het vederlichte deinen
van in de loop der tijd verschoten rood
 
tot hij besluit om toch maar te verdwijnen
en na een knipoog beide ogen sloot,
zijn laatste truc: in veertien regels dood
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Lenteliefjes

Ze raken  niet, hun speelse twijgen,
beroeren slechts dezelfde lucht.
Doch heen en weer gaat bladgerucht,
een zomer lang zal het niet zwijgen.

In herfstig loof, hoor hoe zij zucht,
de eik ziet haar naar hem toe neigen.
Ofschoon de maanden dagen rijgen,
draagt al haar pogen nimmer vrucht.

Hoe moet zij hem toch overtuigen
- wijl winter door hun kruinen blaast -
om ook een tak naar háár te buigen?

Maar dan schenkt lente hem nieuw blad
en één ervan kust 't blad ernaast
wiens groen komt uit een ander bad!

 

Er bestaat ook een gezongen versie van dit sonnet, te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/