Wikimedia Commons
Ten dage dat ik oud zal zijn, hoop ik in vrede dood te gaan
Zonder daarna verplicht te worden
In een vreemde buitenaardse orde
Als een ontheemde ziel te moeten voortbestaan
Want sterven ook de bloemen niet en gaan ook niet de vogels dood?
Hoe zal het mij dan zijn gegeven
Eindeloos maar voort te blijven leven,
Totaal van alle ruimte en van tijd ontbloot?
Wat is dat voor een hoogmoedswaan waarmee de mens zichzelf verheft
Boven de sterren en planeten
Boven wat hij na vermag te meten
Terwijl hij nog niet eens zijn eigen plaats beseft
Ten dage dat ik dood zal zijn leg mij dan in de koele grond
Liefst zonder kist en zonder kleren
Zodat ik in vrede weer kan keren
Eén zijnde met het Al waaruit ik eens ontstond
Ter nagedachtenis aan Jules de Corte 29-3-1923 – 16-2-1996
Uit: Ik zou weleens willen weten, Nijgh & van Ditmar 2005