Vanaf 1986 schreef Drs P die in 2015 op 95-jarige leeftijd overleed, poezenkaarten aan zijn vrouw, vergezeld van een gedicht van zijn hand. Een grappige bundel met een selectie van deze kaarten is sinds gisteren verkrijgbaar.
De onderstaande tekst ontleenden we aan de offficiele Drs. P website: Het Heen- en Weerschap:
De hartstochtelijke ansichtkaartenverzamelaar Drs. P had een speciale voorliefde voor kaarten met poezenafbeeldingen. Deze huisdieren mochten zich in de warme belangstelling van zowel de doctorandus als zijn vrouw Mieke verheugen. Hij had de aardige gewoonte om minstens eenmaal per week een poezenkaart met een versje te sturen aan Mevrouw M.J. Polzer-Burgers, Keizersgracht 139 te Amsterdam. Over de post dus! Die kaarten werden uiteraard bewaard, zodat later in de nalatenschap van het echtpaar een enorme verzameling werd aangetroffen, het resultaat van dertig jaar Polzeriaanse charme.
Drs. P-biograaf Michèl de Jong maakte een selectie die door uitgeverij Nijgh & Van Ditmar sinds gisteren is uitgebracht onder de titel De hartelijke poezen van Drs. P. Een smakelijk boekje voor poezen- en P-liefhebbers.
Dögen was de stichter van de Soto-zen, die geen plotselinge verlichting zocht, maar het geleidelijke pad via zazen (meditatieve zithoudingen) en koans (onoplosbare vragen om te leren dieper inzicht te krijgen: soms krijgt de leerling bij elk antwoord een afranseling, zelfs met stokken.
Beroemd is de koan 'Wat is het geluid van één klappende hand?
Een monnik vroeg aan Tung-Shan: 'Wat is de Boeddha?' waarop die antwoordde: 'Drie pond hennep.' Kijk; die jongen begreep het).
De koan ondergraaft de gewone manier van kijken en maakt zo de weg vrij voor het werkelijke bewustzijn volgens Rinzai-zen; maar volgens Dōgen wordt de werkelijkheid van wat dan ook bevestigd noch ontkend: het boeddhabewustzijn is niet het echte dat een andere als vals ontmaskert, maar het besef dat beide voorbijgaand zijn.
Dōgen combineerde innerlijke waakzaamheid met een constante aandacht voor wereldse zaken: hij verkondigde niet de leegte, maar de volheid.
Een leek kan de noodzaak van de meditatie niet ontkennen, een monnik kan de wereld niet ontkennen.