Zijn vader speelde orgel met veel wijding
in Ouderkerk, Abcoude, Duivendrecht.
Zoon trapte lucht en speelde ook niet slecht.
Het kerkbestuur kwam met een blijde tijding:
 
men financierde zoons muziekopleiding.
Klompvoets naar Mokum lopen was met recht
een tour de force voor de boerenknecht,
maar opa slaagde er met onderscheiding.
 
Ooit nam hij ‘n vrouw de biecht af. De schavuit
vermomde zich heel slim in een kazuifel
en heeft veel over haar amants geleerd.
 
Van ’t lachen rolde hij de biechtstoel uit.
De vrouw begon te gillen: “Help! Een duivel!”
Mijn opa werd geëxcommuniceerd.


Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Rondeel voor een kater

kater
Flickr.com
 
Zijn kruis is licht en toch zo zwaar
zijn dierb’re last is hem ontsneden
Men weet niet wat hij heeft geleden
of men verbergt het voor elkaar
‘Hij weet niet wat hij mist, nietwaar?
Hij is gezet en dus tevreden’
Zijn kruis is licht en toch zo zwaar:
zijn dierb’re last is hem ontsneden
Hij laat zijn sporen hier en daar,
maar word door ‘t krols gebroed gemeden,
men noemt hem ‘theemuts’ zonder reden,
jawel, hij is er mooi mee klaar:
zijn kruis is licht en toch zo zwaar.
 
Ter nagedachtenis aan: Willem Wilmink 25-10-1936 – 02-08-2003
Uit: Verzamelde liedjes en gedichten, Bert Bakker 2004