Het najaar valt en wolken drommen samen
De vogels trekken naar het zuiden toe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
En hoe de tijd vervloog, het maakt me moe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
Vanuit het niets, ineens, geen mens wist hoe
Ze floten en ze krasten onze namen
En riepen op tot moord en amour fou
Ze floten en ze krasten onze namen
Het werd een drama en een hoop gedoe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
En hoe de tijd vervloog, het maakt me moe
Gelukkig is er kaas en rode port
Ik eet en drink en zie wel wat het wordt.
Utrechts sonnet 3
- Gegevens
- Geschreven door Peter Knipmeijer
Uit het archief
Reli-leudalsonnet
Voor mij geen wegen die naar Rome leiden,
ik ben goddank volstrekt oningewijde
en nimmer in een knapenkoor betast,
ook laat ik mij niet zwaar ter neder drukken
met schuldbesef en zondeval als last
en heeft een zwarte kous mij nooit gepast.
Ik buig niet ongeschoeid in een moskee
hoewel het mij fysiek nog wel zou lukken
om vijf maal daags naar Mekka toe te bukken
en het geloof in ‘t einde van de tijden
vind ik ook geen aantrekkelijk idee,
daar doe ik dus van harte niet aan mee.
Bekeringsdrift, het is niet te vermijden
maar kan het voortaan ietsje meer bescheiden?