Mijn metrum hobbelt als een geitenwagen
Mijn taal is net zo leeg als mijn bestaan
Mijn beeldspraak is zo krom als een banaan
Mijn rijmen zijn te dikwijls nederlagen
Mijn nieuwsgedichten willen maar niet slagen
De frappe is slecht, de boodschap komt niet aan
Nooit ben ik echt oprecht met iets begaan
De toon is vaak een zielig soort van klagen
En ook mijn aanzien zal geen vrouw behagen
Qua baardhaardichtheid lijk ik een sopraan
Nooit zul je mij in ruitjes gadeslaan
Ik durf niet eens een vlinderdas te dragen
Zijn looks, engagement en verstechniek
Ik was al blij met één procent van Driek
Uit het archief
Mantelzorg (Groeirijm)
Ik wandel kalmpjes langs de waterkant
Met mijn bejaarde, zeer demente oom
We stoppen bij een theehuis met een vlonder
Voor appeltaart met versgeslagen room
Hij kliedert kwijlend heel zijn rolstoel onder
Likt dan de resten smakkend van het chroom
Ik ben eraan gewend: niets aan de hand
Hoe heerlijk, zo te leven zonder schroom