Versvormen, het onmisbare werk van Drs.P, bevat (zoals de titel al voortijdig verraadt) versvormen, maar compleet is het natuurlijk niet en daar streeft het ook niet naar, hoewel de belangrijkste erin staan.
Maar in vele landen heersen barre winters waarin kleumende barden niets anders te doen hebben dan merkwaardige vormen bijeen te mompelen in de lange, donkere avonden terwijl andere beschavingen zo oud zijn dat alleen door de tijd al versstructuren voortgebracht zijn die zich gehandhaafd hebben door bruikbaarheid. Daar zit vast wel wat leuks bij voor ons, wat wel bleek door de Duitse week die we vorig jaar hielden.
Aangemoedigd door dat succes hebben we besloten om het groter aan te pakken: we gaan een reis rond de wereld maken in 80 versvormen.
Eerst door Europa, waarbij we Afrika en passant meepakken en dan verder naar het geheimzinnige Oosten.
Onze reis begint in Groot Brittannië, dan hebben we dat gehad en voor het gemak tellen we daar de U.S.of A. bij, dan hebben we de Angelsaksen en de Kelten achter de rug.
Jawel, een reis rond de wereld zou daar dan moeten eindigen als we naar het Oosten reizen, net als Phileas Fogg, maar die verrekte Balthasar van Stavelnaere gooit op het forum het hele reisschema in de war met zijn dubbele amfibrachys, dus daar beginnen we dan maar mee.
Die dubbele amfibrachys ontstond mede door de McWhirtle, een vervorm, bedacht in 1989 door een stel domkoppen onder aanvoering van de Amerikaanse dichter Bruce Newling, die keer op keer faalden in het maken van een higgledy-piggledy en toen op de proppen kwamen met een vorm die uiterlijk wel iets weg had van de hp, maar geen enkele eis stelde aan de maker: het waren simpel twee vierregelige coupletten in dubbele dactylus met twee eindrijmen aan het slot. De versvoeten hoeven ook niet per se per regel op te treden.
Niet iets om juichend over te doen, al wist E.O. Parrott, die de vorm introduceerde in zijn standaardwerk HOW TO BE WELL-VERSED IN POETRY er nog een draai aan te geven door limericks in die vorm om te zetten:
Some dear little children
From Collingbourne Ducis
Developed a taste for
The grape and its juice.
They stuffed themselves full
With that wonderful fruit,
Which explains why their skin
Is the color called puce.
In elk geval bracht het idee om een variant op het higgledy piggledy te verzinnen anderen op de gedachte een variant te maken met een ander metrum: de Double amphibrach.
De eisen zijn wat strenger dan bij de McWhirtle, maar soepeler dan bij de higgledy piggledy (en dus ook het ollekebolleke): dubbele amfibrachys (= drie lettergrepen, kort-lang-kort: twee maal), de vierde en achtste regel rijmen en de zesde regel bevat één woord in dubbele amfibrachys.
Hier een voorbeeld van Jan D. Hodge, die Humpty Dumty zo bewerkt:
As Humpty was sitting
upon a partition,
he misplaced his balance
and suffered a fall
A sodden, unsightly
reorganization
of yolk and albumen
appeared on the wall
De moeilijkheidsgraad is dus een stuk geringer dan bij het ollekebolleke, maar voor geoefende ollekebollekemakers zal het toch even een uitdaging zijn om een heel ander metrum te hanteren. De ervaring zal zoiets zijn als een hink-stap-spronger die opeens met een ei op een lepel moet zaklopen.
Afijn, het plan was om met deze reis om de wereld na elke versvorm-introductie op te roepen eens de tanden in die vorm te zetten, maar we staan hier nu dus voor lul met al die dingen op het forum. Nou ja, dan halen we de beste maar naar de voorpagina.
Alleen de naam nog.
Ollekebolleke voor het ollekebolleke is natuurlijk mooi zelfomschrijvend en je kunt dan hiervoor niet aan komen kakken met olbokolleloke of wat was het, al geef ik toe dat het een ob-variant is en er als zodanig argumenten voor zijn.
Maar het kan vast stukken beter.
Iets in amfibrachys natuurlijk: ‘de ondersteboven’ of zoiets (merk scherpzinnig op dat ‘de’ hier ook meetelt). Iets om over te bakkeleien op het forum.
En nu aan de slag tot je er genoeg van hebt en de bezoekersaantallen op de site drastisch teruglopen, dan reizen we verder.
