Winter
De wereld is bedekt;
de Witte Zaaier schreed.
En maagdelijk bekleed
ligt onschuld onbevlekt
in stilte uitgestrekt,
voor elk begin gereed.
Dan gaat dit beeld teloor
en wordt het kalm ontwijdt:
een poes verschijnt en schrijdt
de witte vlakte door.
En print een blijvend spoor
voor alle eeuwigheid.
Hoewel, straks komt de dooi.
Dat is weer niet zo mooi.
De Hexsonnetta is bedacht door de Britse Andrea Dietrich en bestaat uit twee zesregelige coupletten en een distichon, allemaal driejambig, met het rijmschema a/bb/aa/b c/dd/cc/d ee.
De term Hex is ontleend aan het aantal lettergrepen per regel (zes: ze noemt dit niet specifiek, maar dat vereist wel ook nog uitsluitend mannelijk rijm) en Sonnetta wijst er op dat het familie is van het sonnet.
Het rijmschema is een beetje een mengeling: de twee zesregelige coupletten meer als het Italiaans sonnet en de laatste twee als het Engelse sonnet.
Een andere vereiste is dat in het eerste couplet het thema wordt neergezet en in het tweede het gedicht van toon verandert, of een nieuw aspect van het thema wordt geïntroduceerd, of verdere details aan het thema worden toegevoegd.
Het afsluitend distichon kan een samenvatting zijn, of de oplossing van een probleem, opgeworpen door het thema, of er een onverwachte draai aan geven, afijn, je snapt de bedoeling wel.
