De held van Labbertong VII
Agatha was gewoonweg op hem toegesprongen
Al leek zij vrij onwetend en behoorlijk groen
Toch lagen zij in korte tijd verwoed te tongen
Zou het zijn charme zijn geweest of toch zijn poen?
Ach nee, het waren vast en zeker Remko’s ogen
Twee hemelsblauwe meren, die zij had gespot
Waardoor zij zo onstuimig werd, zo opgetogen
En zich gewillig overgaf aan het genot
Niet lang daarna verloor de kloostermaagd haar eer
En sloeg zij heel devoot haar beide ogen neer
‘O Remko, lieveling, al ben je nog zo’n grote,
Ik heb er over nagedacht maar ik zeg stop
Ik geef het kloosterleven absoluut niet op
Laten we teruggaan naar ons beider groepsgenoten’
wordt vervolgd
De held van Labbertong VII
- Gegevens
- Geschreven door Remko Koplamp
Uit het archief
Idioom van geluk
MAGIE VAN POËZIE (Met dank aan Neeltje Maria Min)
Net twintig. Ach, ik voelde me heel wat
en las Voor wie ik liefheb wil ik heten,
een bundel die ik nimmer ben vergeten;
de eerste was het die ik zelf bezat.
Mins verzen koesterde ik als een schat,
ze klonken als geheime hartenkreten
die magisch glansden van een dieper weten.
Ik was nog haast een onbeschreven blad.
Sinds die tijd las ik stapels poëzie
en vroeg me af: zijn er geheime bronnen,
hoe puur is het, dat dichterlijk vermogen?
De waarheid, weet ik nu, dat is magie:
al hebben dichters elke zin verzonnen,
er is geen woord geen letter van gelogen –
Dit gedicht van Inge plaatsen we om haar nieuwe bundel Idioom van geluk te vieren, die gisteren gepresenteerd werd.
In deze bundel, voornamelijk gevuld met vrije verzen, leer je een andere kant van haar dichttalent kennen.
Het vrije vers feliciteert Inge van harte met dit nieuwe werk in het besef dat veel van onze lezers ook van andersoortige poëzie houden.