De held van Labbertong IX

‘Vertel eens, Rem, hoe zat dat nou met buitenspel?’
Vroeg na de match kantinejuffrouw tante Nel
‘En interesseert die rode kaart je echt geen biet?’

‘Ach Nel, hij ging zijn boekje elke keer te buiten

Ik snap dan ook die man in ’t zwart gewoonweg niet
Hij floot voor ieder wissewasje razend snel
En trok na ieder commentaar steeds aan de bel
Terwijl hij na een doodschop verder spelen liet

Oké, ik ging mijn boekje mogelijk te buiten

Ik had me achteraf veel wijzer moeten uiten
Me laten gaan op die manier was niet zo best
Maar ja, hoe kon hij nu tot buitenspel besluiten?
Ik voelde me daarom verplicht mijn gal te spuiten
Met: Hondenlul, krijg nou toch gauw de builenpest!

(slot volgt)


 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Demento mori

opa
Flickr.com
 
Hij merkt niet meer dat hij zich steeds vergist
zijn zieke hersens zijn niet meer te spoelen
geen mens zal weten wat hij nog kan voelen
hij huilt als hij weer in zijn luier pist
 
Van binnen botst hij tegen vage mist
van buiten tegen deuren, tafels, stoelen
hij snapt niet meer wat anderen bedoelen
zit naast zijn levensweg als bermtoerist
 
Twee jochies rennen dartel om hem heen
behendig soepel, jong en snel ter been
met stram en oud en dood nog onbekend
 
‘Zeg jij mijn naam eens opa,’ zegt de een
en als de oude stil blijft, klinkt meteen:
‘Wat ben jij dom! Ik weet wel wie jíj bent!’