Huiduitslag! Ademnood!
Jeuk en ontstekingen!
Één zijn met Moeder Natuur
Was mijn droom
Maar met die lastige
Eikenprocessierups
Knuffel ik nooit meer
Spiernaakt met een boom
Uit het archief
Bijna niets
Flickr.com
Toch mooi dat bijna niets me zo kon raken,
alleen al het genoegen van haar zucht
als donsveer op het kleine beetje lucht
dat nodig was om hem te kunnen slaken
De traptree die bij wijze van gerucht
haar aankomst zacht verraadde door te kraken,
de afdruk van haar lichaam op het laken
als landschap van de nacht in vogelvlucht
Helaas heb ik nu meer verstand van zaken,
ons leven werd een slecht gespeelde klucht
ten hoogste goed om buren te vermaken
Dus ben ik weer alleen bij het ontwaken
getuige van mijn eigen diepe zucht,
toch mooi dat bijna niets me nog kan raken