Ze raken  niet, hun speelse twijgen,
beroeren slechts dezelfde lucht.
Doch heen en weer gaat bladgerucht,
een zomer lang zal het niet zwijgen.

In herfstig loof, hoor hoe zij zucht,
de eik ziet haar naar hem toe neigen.
Ofschoon de maanden dagen rijgen,
draagt al haar pogen nimmer vrucht.

Hoe moet zij hem toch overtuigen
- wijl winter door hun kruinen blaast -
om ook een tak naar háár te buigen?

Maar dan schenkt lente hem nieuw blad
en één ervan kust 't blad ernaast
wiens groen komt uit een ander bad!

 

Er bestaat ook een gezongen versie van dit sonnet, te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/ 


 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Katrelatie

starendekat
Flickr.com
 
Zij staart hem haast onafgebroken aan
alsof met elk detail wordt afgewogen
hoezeer het bijdraagt aan zijn onvermogen
wanneer hij veel te laat is opgestaan
 
Zij toont zich zelden openlijk ontdaan
en heeft ook geen talent voor mededogen,
wel schemert er taxatie in haar ogen:
Is het geen tijd om weer eens weg te gaan?
 
Of het een dag, een week wordt of een maand
hangt af van opgebouwde ergernis
en haar deel van het wederzijds gemis
 
En of zij dan wel komend is of gaand
maakt weinig uit, ze houdt zich altijd staand
terwijl hij blijvend achterligger is