De kerstpladoes houdt niet van kou,
hij haat die kille wobbelwitten,
gaat in een bad met froddels zitten
alsof zo'n daad wat helpen zou!

Al zijn die froddels dan wel heet,
ze plakken in pladoezenhaar.
Daartegen helpt geen scherpe schaar,
geen scheermachien, geen tube Veet.

Alleen een douche, koud als ijs
doet froddels steeds tot klodders klitten.
Men wrijft ze weg met wobbelwitten.
Zo'n kerstpladoes is dus niet wijs!


En luister op haar site hoe schoon zij het gedicht kan zingen.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

In memoriam



Nog altijd groeit de bonte lijst van namen
In marmer en herinnering gekerfd
En brengt de Dood, die nieuwe leden werft,
Ons in en in bedroefd rond groeven samen.

Wij kunnen onze levensduur niet ramen
En zien ons meer omringd met wat men erft
Van vrienden en familie die men derft,
Omdat zij niet hun barre lot ontkwamen.

De Tijd leert onze tranen te verdringen,
Maar blijvend zijn gevoelens van gemis;
De Dood slaat wonden die de Tijd niet heelt.

Wij blijven achter met herinneringen.
Die zijn soms mooi, maar – weet je wat het is?
We hadden ze zo graag met hen gedeeld.