De Pruisische Staatsanwalt Waldemar Dyrenfurth (+ 1899), tijdgenoot van Alois Mückenspucker, bedacht in zijn studententijd een fictief personage, Bonifatius Kiesewetter, en bezong die in een aantal obscene gedichten in een strakke vorm, die tot op heden veel navolging vindt. Voornaamste karaktertrek van Bonifatius is dat hij geslachtsgemeenschap heeft met alles wat dierlijk, plantaardig, mineraal of chemisch vervaardigd is (al is het dikwijls een barones) en/of daar zijn behoefte in of op doet.

 

De versvorm bestaat uit een openhartige beschrijving van zijn daden in drie zinnen, elk verdeeld in twee regels van acht trocheeën in mannelijk gepaard rijm, gevolgd door twee regels van vier trocheeën, met het opschrift in vet: Moral of Moral und christliche Nutzanwendung.

Voorbeeld:

Bonifatius Kiesewetter war ein Schweinehund seit je,
und so schiss er der Baronin heimlich in das Portemonnaie.
Hin zu einem Bücherladen lenkt sie ihren Schritt indes,
kaufte, da sie hochgebildet, etwas sehr Ästhetisches.
Als die Dame zahlen wollte, und sie zahlte stets in bar,
griff sie in die blanke Scheiße, was ihr äußerst peinlich war.

Moral und christliche Nutzanwendung:
Ungern nimmt der Handelsmann
statt baren Geldes Scheiße an.

Veel van deze Moralrijmen zijn inmiddels een eigen leven gaan leiden als gevleugeld woord. Een paar onbekommerde voorbeelden: 
  • Scheiße auf der Friedhofsmauer ist ein Zeichen echter Trauer.
  • Scheiße auf der Kitschturmspitze blättert ab bei großer Hitze.
  • Scheiße in der Manteltaschen hält die Kinder ab vom naschen.
  • Scheiße in der Lampenschale gibt gedämpftes Licht im Saale.
  • Scheiße im Gewehr verschossen gibt dem Feinde Sommersprossen.
  • Scheiße an der Sackbehaarung zeigt von einer Männerpaarung.

En nu wil je er natuurlijk zelf mee aan de slag.  Mooi. Hier hebben we alvast een fijn linkje voor je en hieronder misschien een inspirerend filmpje.

 

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Een onbekende vertaling van The Raven 5

[youtube]Q8p-ZRMM1II[/youtube]


Maar genoeg gelachen: wie was die onbekende dichter Michel E. Barentz eigenlijk?
De gegevens in de dnbl (digitale bibliotheek van de nederlandse letteren) roepen niet alleen meer vraagtekens op; ze plaatsen ze ook:

M.E. Barentz
Geboren: ? (19de eeuw)
Overleden: ? (20e eeuw)

Werken van M.E. Barentz
Woordenboek der Engelsche spreektaal (alleen in scans beschikbaar) (1895)
Algemeen Nederlandsch Handelswoordenboek (1916)

   

De Koninklijke Bibliotheek weet nog  ander werk te noemen:

Praktisch boekhouden voor iedereen; in korten tijd door zelfonderricht te leren, 1912
De Engelsche taal: met sleutel, 1909
Barentz’ Woordenboek der Engelsche spreektaal, 1895

Dit riekt niet naar een dichter. Toch brandde in deze boekhouder/taalleraar een literair vuur en dat is geen wonder, want hij verkeerde in literaire, althans semi-literaire  kringen.
Zijn eigenlijke naam was Machiel Elias Barentz (Amsterdam 7 juni 1865 - overleden in Den Haag, 13 maart 1946) en hij wordt in 1917 genoemd in het Maandblad van den Journalistenkring als directeur van het Volk. In feite was hij administratief directeur.

In 1929 is hij medeoprichter van een voorloper van De Arbeiderspers. Hij was tweemaal gehuwd. Hoe hij de oorlog doorbracht weet ik niet, maar hij overleefde die en stierf een jaar na de bevrijding. Zijn tweede vrouw, Johanna Rodrigues Pereira, overleefde hem tot 1957.

 
   
   
   
   
   

Dat hij, afgezien van de in de dnbl en KB genoemde werken, al eerder literaire oprispingen had, blijkt uit een stukje in het Nieuws van den Dag van woensdag 31 december 1890 waar we lezen:

Stadsnieuws.

Bij de firma R. C. Meyer, alhier, verschijnt morgen eene novelle, getiteld: Een Oudejaarsavond, verhaal uit het dagboek van een dorpsgeestelijke, welke de schrijver, de Heer Michel E. Barentz op eigen kosten heeft laten uitgeven en waarvan de geheele opbrengst bestemd is voor de Vereeniging voor Kindervoeding. Ten einde deze opbrengst zoo groot mogelijk te doen zijn en het zijne tot het goede doel bij te dragen heeft de uitgever, eveneens geheel belangloos, besloten het werkje aan de huizen te laten aanbieden.
Voorwaar, het weldoen wordt den menschen gemakkelijk gemaakt. De prijs van het boekje is op slechts 25 cents gesteld.”
Voor wie wil weten hoe het afliep met deze daad van menschlievendheid; in het Nieuws van den Dag van maandag 26 januari 1891 legt de Vereeniging voor Kindervoeding verantwoording af van de ontvangen giften en in de lijst treffen we het volgende aan:“

"16 januari, den Heer Michel E. Barentz netto opbrengst eener novelle ten voordeele onzer Vereeniging uitgegeven f. 193, 15”

Dat is een kapitaal voor die tijd; jongens schei toch uit met die e-books en die bundeltjes die enkel door familie gekocht worden: huis aan huis, dat is de oplossing.

Hoe het ook zei, hieruit blijkt dat er een vuurtje in de heer Barentz brandde dat feller gloeide dan de hartstocht, aan de dag gelegd voor boekhouden en de Engelse taal.
Hoewel die laatste hartstocht ook niet onderschat moet worden, want dat Woordenboek der Engelsche spreektaal is ook een juweeltje, een merkwaardig werk vol slang en volkstaal en zigeuner- en dieventaal.

 Ik kan het niet laten even wat te citeren uit dit curieuze werk, (dat bespaart me weer een hoofdstuk in mijn Een reis rond de wereld in 80 versvormen), dat als printing-on-demandbook sinds 2010 weer verkrijgbaar is bij het Amerikaanse Kessinger publishing voor enige tientallen euro’s. Euro’s die je je kunt besparen, want je kunt het gratis downloaden bij dbnl.

Maar dat is voor morgen.