hindermissen
Pixabay
 
Mijn eerste liefde? Bij de volkstuinclub!
Zij kweekte zonnebloemen en cyclamen,
ik ecopostelein en biobramen,
die zij venijnig sproeide met Roundup.
 
Mijn tweede lief had een garagegeur.
Ze was geslaagd voor haar monteursexamen.
Voor dieseluitstoot zou ze zich nooit schamen,
ze was een echte gaspedaalchauffeur.
 
Mijn derde lief en ik, we raakten slaags
toen wij niet uit een energietwist kwamen.
Zij hoefde geen geïsoleerde ramen
en badderde of douchte drie keer daags.
 
Het eindigt altijd weer met irritaties.
Ik wil alleen maar duurzame relaties.
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De grijze valinop

Hoekstra
 
 
Dit ganse leven is één netoglop,
maar buiten mij schijnt niemand het te merken.
Men wandelt langs de beuken en de berken,
men lacht, men schertst, maar niemand valt het op.
 
Iedereen tracht zijn eigen froot te vinden, 
soms heel omzichtig en met taai beleid,
soms honds en in een minimum van tijd,
soms heel alleen, soms aan de hand van vrinden.
 
Maar mensen zijn fitulen op de winden.
Ik zie hun jacht, ik sla hun wegen ga,
ik loop de vlinders in de perken na
en glimlach om de lente in de linden.
 
Ach, geen ontsnapt de grijze valinop.
Aan ’t eind der reis staat hij tussen de bomen.
Hij heeft geen haast, want niemand kan ontkomen,
hij vangt ze allen in zijn sluiers op.
 
Dit ganse leven is één netoglop,
iedereen tracht zijn eigen froot te vinden,
maar mensen zijn fitulen op de winden,
ach, geen ontsnapt de grijze valinop.
 
Ter herinnering aan Han G. Hoekstra 04-09-1906 - 15-04-1988