Juist nu dit jaar de vrijheid tachtig wordt Begint ver weg een dolle hond te blaffen Die dreigt opnieuw de onschuld af te straffen Waarbij hij ons in de ellende stort
Mark Rutte doet zijn machteloze lach Hij krijgt de kaken haast niet verder open Zijn houdbaarheid is plotseling verlopen Geschutter neemt de plaats in van gezag
Als we in mei de vrede nog eens vieren Dan doen we dat met een bezwaard gemoed ‘Bevrijdingsfestival’ klinkt bitterzoet Boven het Westen cirkelen de gieren
Europa roept uit alle macht: ‘Nooit weer!’ Europa, ook satire helpt niet meer
Ik heb voor Unicef gecollecteerd, ik belde hoopvol aan bij villa Klever en dacht: ‘Hier woont beslist een gulle gever.’ Maar mijn veronderstelling bleek verkeerd.
Ze opende de deur en stond te stralen. ‘Ha,’ riep ze blij, ‘wat kom je mij betalen?’
Ontwikkelingshulp mag van PVV-minister Reinette Klever alleen nog als Nederland er beter van wordt.
Haar aria weergalmt vanaf het meer Een watershow, de dikke dame zingt Vanuit haar boot klinkt puur gekwinkeleer Een zuiver lied dat zielen binnendringt
In dit moment ontstaat een vredessfeer Gezang dat ieder mens tot zwijgen dwingt Haar aria weergalmt vanaf het meer Een watershow, de dikke dame zingt
Maar dan, ze gilt er volgt een ommekeer De boot wordt door een wespenzwerm omringd Het evenwicht is zoek, ze slaat, ze springt haar sloepje deint onrustig op en neer Haar aria weergalmt niet langer meer Een watershow, de dikke dame zinkt
Deze rondel prime won de tweede prijs in Afbakvers 68
Ik heb niet bijster veel met Felis Catus Met Misty Boris Luna of Minoes Ik twijfel aan hun onvolprezen status En ben daarbij vooral niet voor de poes
Een deel van mijn belangrijkste bezwaren Onuitgenodigd springt zij op je schoot Om daar al snorrend wat te gaan verharen En dan kruipen er nagels uit zo'n poot
Die door je broek het dijbeen binnendringen Waarop je plots wat schorre kreten slaakt En als je daarna Suzy los wil wringen Heeft zij zich onverstoorbaar vastgehaakt
Nu je probeert je minnares te lozen Kijkt het gezelschap om je heen vertederd toe Men weet van dit eenzijdig minnekozen Kent het verloop van deze wrede amour fou
Ik wijs op hinderlijk parmantig dwepen De staart omhoog verleidelijk koket Maar word je door aanminnigheid gegrepen Dan speelt zo'n slettebak weer hard to get
En in de vroege lente is het janken Ze slijpt bij nacht en ontij langs de straat Dan schieten alle katers van hun banken
Zonder dat sneetje tussen droom en tussen daad
Door heiligheid omgeven in Egypte Daarna ook veel mysterie toegedicht Leidt hier tot het gedrag van een geflipte
En die gewichtigheid van haar is vederlicht
Ton Peters laat zich door de mythe leiden Ziet ziel en zin in alles van de kat ‘t Is hier helaas dat onze wegen scheiden Temeer daar ik zijn werk op waarde schat
Een bundel vol bijzondere sonnetten Die uitstijgt boven elk gekissebis Maar zo'n romance kan je ook besmetten Zie Ton die zelf half kat geworden is
Bewijst u hem vandaag nog alle eer Dat kan na zijn transitie straks niet meer
De zon verschroeit het volgepakte strand. Laat mij maar even in het water blijven. Terwijl de meute langzaamaan verbrandt, blijf ik hier rustig in de Noordzee drijven.
Ik mijd de drukte en het hete zand, de kinderen, het gillen en het kijven. De zon verschroeit het volgepakte strand. Laat mij maar even in het water blijven.
Mijn uitzicht hier is namelijk briljant: ik word omringd door zongebruinde lijven die ik met liefde droog zou willen wrijven – maar dan komt in mijn zwembroek iets tot stand… Laat mij maar even in het water blijven.
De redactie feliciteert Christian met zijn overwinning in Afbakvers 68.
Al zie ik al die plaatjes En calorieënstaatjes En drink ik enkel spaatjes En eet geen chocolaatjes Of zoete hopjesvlaatjes En van huzarenslaatjes Alleen de paprikaatjes Van vega-loempiaatjes Uitsluitend nog de draadjes Van sesambrood de zaadjes Van vis alleen de graatjes Van gatenkaas de gaatjes Ik pas niet in de maatjes Van slanke-lijnfanaatjes Op fitnessapparaatjes In chique uitgaansstraatjes In herenmodeblaadjes
Die ochtend naar haar woonplaats onderweg Het zelf geschreven kaartje in mijn hand Krijg ik van haar een pittig appje: Zeg, Waar ben jij WTF toch weer gestrand?
Ik zend een hartje, goed voor haar humeur Zij stuurt een selfie, ik herken mijn deur…
Wat heb ik vaak van hagelslag gesmuld! Tot halverwege vorig jaar tenminste, want fabrikanten zijn belust op winsten, nu wordt zo’n doos vooral met lucht gevuld.
Er vallen gaten op mijn boterham, een pak bevat 280260240 220 gram.
Bij Atalanta Art verscheen onlangs de nieuwe bundel van Ton Peters vol sonnetten.
Zondag 26 januari vond in Groningen hiervan de bundelpresentatie plaats.
Tot niets verplicht, 37 kattensonnetten
Isbn: 9789083371900
In een recensie schreef Jean Pierre Rawie: ‘bespiegelingen van beurtelings de auteur en – cursief gedrukt – de kat zelf, die ook een kennelijke voorkeur voor het sonnet koestert. Het zijn vermakelijke, ontroerende en dikwijls tot nadenken stemmende gedichten.’
Veel van zijn kattensonnetten waren eerder op Het vrije vers te lezen en wij bevelen daarom deze bundel van harte bij u aan.
Het boek is te ontvangen door 13,92 euro over te maken naar C A Peters NL46 RBRB0900 544392 ovv ‘tot niets verplicht’ met vanzelfsprekend naam en adres van de ontvanger. Desgewenst wordt de bundel gesigneerd en van een opdracht voorzien.
Mijn dokter spreekt van hernia scrotalis En van een ingreep zonder pijn Die naar zijn zeggen heel normaal is: Het zou zijn eigen zakbreuk maar eens zijn
Geschreven naar aanleiding van het thema Poëzieweek (30/01-05/02/2025 ): Lijfelijkheid
De machtige rivier is al verworden tot gedruppel Het weer zit in het hout van deze eens zo fiere knuppel Een stille doder sluipt te vaak mijn achtersteven uit Mijn botten maken bij 't bewegen veel te veel geluid
Toch hoort het niet om telkens maar de haren te gaan splitten Al zie ik het niet helder meer, ik zie het nog wel zitten
Geschreven naar aanleiding van het thema Poëzieweek (30/01-05/02/2025 ): Lijfelijkheid
Die grote wolk van wit met gele kuiven Is elke keer een wonderschoon gezicht Maar er wordt flink wat schade aangericht Als weer zo’n dikke zwerm hier langs komt stuiven
Ze zijn niet meer content met zaad en noten Ze trekken bossen etherkabels los Als was het slechts een zijden draadje flos En helpen heel het netwerk naar de kloten
Zo gaat het dus. Elk dier kent zijn belang En dient de mensheid voor een groter doel De kabelmaatschappij gaat op de fles
Ik leer vandaag een hele wijze les Bij mijn gereedschap zit een nieuwe “tool”: Een geelkuifkaketoe als draadstriptang
Kabel- en telecommaatschappijen in Australië maken de laatste tijd regelmatig extra kosten voor reparaties van doorgeknaagde kabels. Boosdoener is de grote geelkuifkaketoe, die de fabrikanten steeds vaker tot wanhoop drijft. Grote geelkuifkaketoes (Cacatua galerita) eten fruitgewassen en knagen op bladeren en boomschors, maar doen zich sinds kort ook steeds vaker tegoed aan netwerkkabels.