Je hoort een wijzer langs een glasplaat glijden Langs Hilversum, Lisboa, Beograd Een hoorspelflard, Tchaikovsky, en dan dat Gitaarspel uit vervlogen monotijden
Ik zie een knul beheerst de ruis vermijden Zijn vingers stevig om de knop gevat Langs songs waaraan hij onbewust iets had Om zich van al zijn kind-zijn te bevrijden
Ach, nu zit tussen vinden en gevonden Door die moderne zoekmachinegekte Bij mij nog slechts een luttele seconde
Ik wou dat iemand die sensatie rekte Wish you were here, ja, dat ze nog bestonden Die jongen en muziek die hij ontdekte
ik staar naar de ramen van flats onderweg hoeveelheid aan werelden achter het glas ik mis weer een afslag, ken heg hier noch steg verstrikt in mijn wereld geef ik enkel gas
ik rijd vijfentachtig, hang achter een Tsjech een wereld op zich, deze truck vol gekras ik staar naar de ramen van flats onderweg hoeveelheid aan werelden achter het glas
het scrollen dat ik mij ook nu niet ontzeg ik moet dit niet doen, dit gestunt geeft geen pas mijn filmpjesverslaving, ik ben weer als was obsessies waardoor ik mijn wereld verleg hoeveelheid aan werelden achter het glas
Hun landing in Normandië, een hel De Dood lift mee op kogels en granaten En oogst wellustig levens van soldaten Maakt D-Day tot een wreed, verdorven spel
Uit verre landen komen zij, bereid Een machtige bezetter uit te dagen Ze hebben, door hun winnaarsgeest gedragen Ook Nederland van vreemde dwang bevrijd
Die vrijheid is een fijn maar kwetsbaar goed En hitsers zien haar niet als mensenrecht Hun machtsdroom is een giftige rivaal
Steeds luider klinkt hun bruine leugentaal Waarmee een volk al zo vaak werd geknecht Dat vraagt van ons geallieerde moed
Arnold Schönbergs Blaaskwintet Op. 26, het eerste grootschalige werk waarin Schönberg zijn twaalftoonstechniek toepaste, ging dit jaar een eeuw geleden in première
Mijn koeien sjokken mokkend door hun troosteloze wei
Er groeit alleen maar raaigras en dat maakt een koe niet blij
Geen bloemen en geen kruiden want het grasland is hier ziek
Ik ben genaaid door banken en de landbouwpolitiek
Ook baal ik van bestuurders en hun falende gezag
Van veevoerfabrikanten en hun zondig winstbejag
Mijn koeien zijn nu melkfabrieken, uiterst efficiënt
En ik als boer ben slaaf van hypotheek en rendement
Dit moest natuurlijk misgaan en dat is ook het geval
Geregeld zijn er ziektes in mijn megakoeienstal
Dan helpt geen lieve moeder, ook de lieve Heer verzuimt
We luisteren naar Brussel, dus wordt al het vee geruimd
Maar dat is nog niet alles, ik vervolg nu met de rest
Want Nederlandse koeien zorgen ook voor bergen mest
En dat zorgt weer voor stikstof en voor tonnen CO2
Die brengen dan op hun beurt weer milieuproblemen mee
De opwarming der aarde brengt het leven in gevaar
Wie dat weer op zijn bord krijgt is intussen zonneklaar
Natuur verliest haar spankracht en de woningbouw ligt stil
Dus heel veel minder koeien is wat Brussel van me wil
Het is gewoon niet eerlijk, ik krijg altijd alle schuld
Ik koos ooit voor het landsbelang maar ben erin geluld
Respect met aanzien én waardering waren eens mijn deel
Nu ben ik op z'n Duits gezegd een Umwelt-crimineel
Toch heb ik nog met Caroline een stoere frontsoldaat
Ze zegt die lui in Brussel onverbloemd waar het op staat
Maar mocht haar strijd niet helpen, ik verklaar het hier niet graag
Trek ik met mijn machines weer op veldtocht naar Den Haag
Caroline, Caroline
Liever tractor of combine?
Caroline, Caroline
Kom toch bij de Turnverein
Caroline, Caroline
Schwalbe von Bernd Hölzenbein
Caroline, Caroline
Heb je wel een Führerschein?
Caroline, Caroline
Bitte, laat me niet allein
Caroline, Caroline
Elke dag twee liter Wein
Caroline, Caroline
Vrijen met een Stachelschwein
Caroline, Caroline
Oh, was ist es schön am Rhein
Caroline, Caroline
Roept in Brussel keihard 'NEIN!'
Deze tekst is te zingen op de melodie van 'De dodenrit', beter bekend als 'Trojka hier trojka daar'. Het lied over een gezin dat, achtervolgd door een bloeddorstig roedel wolven, per trojka op weg is naar Omsk, is een van de bekendste werken van Drs. P .
Van Gogh heeft in een groezig groepsportret zijn vijf agrariërs gehuld in duister en rond een schaal met aardappels gezet. Was het voor hem zijn artistiek brevet, het gaf zijn kunst niet de begeerde luister.
Hoe dat ook zijn mag, voor de kenners huist er een loflied in op hoe de boer zich redt met louter erpels en gedwee gefluister. Ze stellen vast dat zoiets nooit meer juister of raker is geschetst, in elk facet.
En nu? Is er een boer die niet snel zwicht voor vette frietjes onder neonlicht?