Mijn vrouw mag graag een aardig rondje schaatsen
Ik ben meer het beschouwelijke soort
Terwijl zij koude kilometers scoort
Ben ik met thee en camera ter plaatse
Straks komt De Tocht maar ik doe niet meer mee
Elf steden lang die heil-oranjezee
Getooid met rookworstmutsen… man ik haat ze!
Mijn vader verloor 's winters zijn verstand.
Als 't ijs op het kanaal was te vertrouwen
Bond hij meteen mijn schoenen met wat touwen
Aan ijzers met een houten bovenkant.
Je moet verdomme glijden en niet sjouwen
Riep hij me toe, maar ik bewoog onthand
En wankelde wat rond door niemandsland,
Een trage beer met ingepakte klauwen.
Als vroeg mislukte koudefront soldaat
Besloot ik toen voorgoed te deserteren,
Zo'n ijsvloer is een bodem van verraad.
Hoewel ook warme grond me tegen staat
Sinds ik ontdekte dat men trage beren
Leert dansen op een gloeiend hete plaat.
Soms valt het mee, nietwaar?
Neem nou Franz Reichelt eens:
Eindigde weliswaar
Horizontaal
Maar onderweg deed zijn
Parachutistenpak
Heel snel zijn werk
En ook mooi verticaal
Vandaag is de honderdste sterfdag van Franz Reichelt die op 4 februari 1912 van de Eiffeltoren sprong om zijn uitvinding van de parachutejas proefondervindelijk te onderwerpen aan de falsificatie-eis van Popper
Op youtube vind je een filmopname van deze belangwekkende onderneming, waarmee hij in zijn laatste ogenblikken onsterfelijk werd.
Ooit was ik een eenvoudige straathoek
Eén van de vier
Eén van de duizenden
Ontmoetingsplaats van ijle lucht en vluchtige groeten
Met voeten getreden door gehaaste voorbijgangers
Een stoeprand en wat tegels met los zand aan elkaar liggend
Dekmantel voor water, gas en licht
Scheidsvlak tussen boven- en onderwereld
Maar nu ben ik PD
De bron van kruit en DNA
Met strenge krijtstrepen die verhalen van moord en doodslag
Een strakgespannen lint bakent mijn grens af
Mijn afgunstige broers torsen mijn bewonderaars
Wie mij vroeger schielijk betrad, stopt nu op eerbiedige afstand
Wereldwijd verschijnt mijn beeld op tv
Ieder anker is op mij gezakt
Lenzen speuren naar mijn geheimen
Microfoons smeken om mijn waarheid
Maar ik zwijg
Laat niets los
In het belang van het onderzoek
Toen Drs. P nog geen Drs. P was, maar copymanager voor een reclamebureau in Indonesië schreef hij deze tekst voor Colibrita, een - zoals hij het zelf noemt - " romantische ( zeg maar nuffige) toiletzeep die prompt insloeg, ook bij bepaalde mannen" en bovenstaande advertentie knipten wij uit Het nieuwsblad voor Sumatra van zaterdag 21 mei 1955. Let op het subtiele rijm in de laatste regels.
De uitslag van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd is bekend en het zal niet verbazen dat in de top100 bekende Vrijeversmedewerkers als Niels Blomberg, Inge Boulonois, Peter Knipmeijer en Arjan keene aangetroffen worden. Hier de bijdrage van Arjan:
Business as zoosual
Ik hoef niet eens meer naar de dierentuin om allerhande beesten te bezoeken. Wanneer ik door de wandelgangen struin verschijnen ze vanzelf uit alle hoeken.
De parelzwijnen, luiaards, trage slakken, de struisvogels met koppen in het zand, de haantjes die zich nimmer laten pakken. Hyena's sluipen kwijlend door het pand.
En kijk, de zilverrug in het vizier! Hij trommelt grijnzend voor de troepen uit en roept de apen op voor groepsvertier, vast iets met neuzen, richting, nieuw geluid.
Ach, was ik in die jungle ook een krijger, en niet alleen maar een papieren tijger.
