Ongewoon woningblok
Wat mag de toedracht zijn?
Stuntwerk? Art brut?
Een bouwkundig barbaar?
Het resultaat van een
Architectuurprijskamp?
Of (naar ik hoop)
Slechts van lijmpot en schaar?
Toen Drs. P nog geen Drs. P was, maar copymanager voor een reclamebureau in Indonesië schreef hij deze tekst voor Colibrita, een - zoals hij het zelf noemt - " romantische ( zeg maar nuffige) toiletzeep die prompt insloeg, ook bij bepaalde mannen" en bovenstaande advertentie knipten wij uit Het nieuwsblad voor Sumatra van zaterdag 21 mei 1955.
Let op het subtiele rijm in de laatste regels.
Truus, een bijdehante meid
Ging gewillig uit de kleren
Waar haar bedje was gespreid
In een club voor rijke heren
Toen een rijke lesbiënne
Haar eens zei waar ze aan dacht
Moest ze toch wel even wennen
Maar ze heeft haar taak volbracht
“Ik ga voor mezelf beginnen, “
Dacht ze op en goede dag
“In een wip ben ik dan binnen
Als ik het zo zeggen mag”
Zij vond gauw een onderkomen
In een onderhouden pand
‘t Was een zaak om van te dromen
Ze betaalde het contant
Truus heet voortaan ‘ Ellen-Joyce’
En bericht: ‘For girls and boys’
HHamer en klokkenspel
Alex en Máxima
Spelen met nakroost
Een meesterlijk werk
Wel vlucht papa met zijn
Onlustverspreidende
Koninklijk fluitje
Vervroegd uit de kerk
Maxima is bijna tien jaar getrouwd en maakt enthousiast propaganda voor de actie: Kinderen maken muziek.
Tijd lijkt niet stil te staan
Tien jaar getrouwd alweer!
Maxima maakt haar
Geheimen publiek
Dankzij haar kroonprins de
Bekkenwerklustige
Vond zij in kinderen maken
Muziek
Een naaister gebruikte in Pasop
Een pop van haar dochter als paspop
Plots riep ze: “Verrek
Die paspop is lek”
Die pop van haar kind was een plaspop
Het literair tijdschrift Op Ruwe Planken heeft een schrijfwedstrijd uitgeschreven waarbij alleen de meest vervelende dichters kans maken op de winst. Onder de titel ‘De Gemakkelijkste Vijand’ daagt Op Ruwe Planken dichters uit het publiek zo goed mogelijk te beledigen. De drie beste inzenders treden op tijdens het Boekenfeest, het literaire festival op 17 maart in het concertgebouw De Vereeniging in Nijmegen.
De wedstrijd is een reactie op het thema van de Boekenweek 2012; ‘Vriendschap en andere ongemakken’. In een gedicht van maximaal 500 woorden vraagt Op Ruwe Planken deelnemers het publiek zo origineel mogelijk te kwetsen. Uit alle inzendingen kiest de redactie drie inzenders, die tijdens
het Boekenfeest tegen elkaar zullen strijden. Het publiek bepaalt wie er met de hoofdprijs, 100 euro aan boekenbonnen, naar huis gaat. De drie beste inzenders zullen allen gepubliceerd worden in het nieuwe nummer van Op Ruwe Planken.
Op Ruwe Planken is een literair tijdschrift dat zich speciaal richt op de nog niet gedebuteerde schrijver. Het tijdschrift schrijft jaarlijks een wedstrijd met een uitdaging uit. Eerder werd schrijvers gevraagd een tekst bij elkaar te plagiëren, een biografie voor te liegen en een verhaal te verzinnen van maximaal 60 woorden (de zogenaamde espressofictie-wedstrijd).
Alle schrijvers in Nederland en België kunnen inzenden, mits in het Nederlands geschreven. Het gehele reglement van de wedstrijd is op de site van Op Ruwe Planken te raadplegen: www.opruweplanken.nl. De deadline voor de wedstrijd is 15 februari.
Hij was verliefd tot over beide oren
Hij sprak haar aan, volledig van de kaart:
'Zo'n mooie vrouw is eerder niet geboren
Geen vrouw die jou in schoonheid evenaart’
Als dank kreeg hij een glimlach en een kus
Waarna zij sprak:’ Ik heb een tweelingzus’.
Dreigende dijkdoorbraak
Water in Woltersum
Boertje van tachtig
Snapt niets van paniek:
Man, wat ain boudel die
Evacuoatiedraang
’t Stroomt ja al vartig joar
Onder de diek
Kiek noar de kosten man
Zaandzak en legerhölp
En dan die drökte
Op naais en swaartwit
Stop toch dai sinten in
Riepenverbeterplan’n
Ik blief hier zitten
Dou kriegst mie nait mit
Laat hier een afdruk van je woorden staan.
Al moet je schrijven in het brandend zand,
Dicht, zing! Laat vlammen uit de regels slaan.
De twijfelaar die immer door zal gaan
En kattebellen krabbelt aan de rand,
Laat hier een afdruk van je woorden staan.
De wijze die zijn letters telt als graan
En metaforen aan de hemel spant,
Dicht, zing! Laat vlammen uit de regels slaan.
De hofnar met zijn lach en met zijn traan,
Die altijd worstelt met zijn spiegelkant,
Laat hier een afdruk van je woorden staan.
De zoeker in het oog van de orkaan,
Met naalden door zijn uitgestoken hand,
Dicht, zing! Laat vlammen uit de regels slaan.
En als het vuur in sintels uit zal gaan,
Vloek, schreeuw, verhef je stem met moord en brand.
Laat hier een afdruk van je woorden staan.
Dicht, zing! Laat vlammen uit de regels slaan.
De opmaat van het verse jaar bespant
de grond met flinterdun wit vilt. De lucht
kneedt winterharde wolken, dicht beplant.
Een toverhazelaar pakt uit. Berucht
bericht van kale klauwen waar als vaan
een gele sjerp in hangt. Zo schel als goud
van ver. Van dichtbij zie je sterren staan,
van bloemblad, licht gekruld. Het hout blijft koud.
Kijk daar: drie spreeuwen hebben opgelet,
hun wijze kelen lachen om het fel
geluk dat plaatselijk is ingezet.
Een rijk begin op arm hout. Goed en wel
kwartier gemaakt, bewonderd, dan ontzet:
door wind van stam gejaagd – op hoog bevel.
In ieder einde schuilt een nieuw begin.
We tellen de seconden met zijn allen,
straks laat ik de champagnekurken knallen,
het zou dan voor het eerst zijn dat ik win.
Ik kus alvast de vrouw die ik bemin,
we wachten op de winnende getallen.
In ieder einde schuilt een nieuw begin,
We tellen de seconden met zijn allen.
Helaas, het zit er ook dit jaar niet in,
weer weten ze mijn leven te vergallen.
Ik laat mijn lot in de papierbak vallen,
wie weet heeft het op die manier nog zin:
in ieder einde schuilt een nieuw begin.
Het winternummer van KortVerhaal (voorheen De Tweede Ronde) is uit, met een keur aan verhalen van schrijvers uit binnen- en buitenland. Het is een Dierennummer en je vindt dan ook een verhaal van Hugo Brandt Corstius die zich inleeft in een gier (en iedereen die hem wel eens met wapperende regenjas van de fiets heeft zien springen begrijpt dat dit moeiteloos ging), een verhaal over hondse liefde van Arnon Grunberg met een slot dat tot nadenken stemt en een zoals altijd uit voetnoten en vele weetjes samengestelde verhandeling van Atte Jongstra over de vergelijking van het communicatievermogen van paard en hond (even een weetje voor Atte: hij 'vertaalt' een stukje uit het Duits dat zo begint: "Mevrouw Professor Doctor is een vrouwentimmer met lastige vragen". Het is hem blijkbaar niet bekend dat 'vrouwentimmer' in het Nederlands wel degelijk voorkomt: Vondel gebruikte het al in de betekenis van 'harem' en hij zal voor 'Frauenzimmer' iets anders moeten bedenken).
Het winternummer is in de voortzetting van de de Tweede Ronde-traditie rijk gevuld met light verse en het doet ons genoegen dat dit practisch allemaal Vrijeversmedewerkers zijn.
Niet alleen werk van de redactieleden Peter Knipmeijer en Jaap van den Born, maar ook Frits Criens, Judy Elfferich (uiteraard met een Schaap Veronica), Drs. P, Peter Nieuwint en Patty Scholten schitteren door aanwezigheid. Daarnaast is het verheugend dat ook Simon Knepper weer van zich laat horen.
Een blij bezit voor de lange winteravonden.
